Ο Κώστας Νίτσος, Δωριέας από καταγωγή, γεννήθηκε το 1920 και σπούδασε Νομικά. Υπήρξε από τους «δασκάλους» της νεότερης ελληνικής δημοσιογραφίας. Για περισσότερο από μισό αιώνα άσκησε και δίδαξε, από διάφορες εφημερίδες, μαχητική δημοσιογραφία υψηλού φρονήματος, ευθύνης και ήθους.
Εργάστηκε το 1940 στην εφημερίδα «Ακρόπολις» και το 1941 στην εφημερίδα «Εμπρός». Μεταπολεμικά και για μια εικοσαετία, αρχισυντάκτης και διευθυντής στα «Νέα», τα ανανέωσε, έδωσε έμφαση σε προοδευτικές πολιτικές ιδέες, στα πολιτιστικά και κυρίως στο θέατρο. Με τις καινοτομίες αυτές απογείωσε την κυκλοφορία της εφημερίδας και δημιούργησε την «χρυσή εποχή» των «Νέων». Μετά το 1975 ανέλαβε την διεύθυνση της «Πρωινής» και της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας».
Από τις κορυφαίες αγωνιστικές και δημοσιογραφικές στιγμές του υπήρξε η ανάθεση της διεύθυνσης του απεργιακού φύλλου της ΕΣΗΕΑ «Αδέσμευτη Γνώμη» που εκδόθηκε στην απεργία των δημοσιογράφων τον Μάιο του 1975, η οποία συνέβαλε καταλυτικά στην αλλαγή των συνθηκών εργασίας και αμοιβών των συντακτών.
Δημιούργησε και εξέδιδε για μια εικοσαετία (1961-1981) το «ΘΕΑΤΡΟ», ένα από τα πιο προοδευτικά και έγκυρα πολιτιστικά περιοδικά σε διεθνές επίπεδο. Το ιστορικό και πρωτοποριακό για την εποχή του «ΘΕΑΤΡΟ» υπήρξε το βασικό περιοδικό θεατρικής παιδείας στη χώρα. Αποτελεί συλλεκτικό περιοδικό και συγκεντρώνει ακόμη και σήμερα το ενδιαφέρον όσων θέλουν να ερευνήσουν ιστορικά, καλλιτεχνικά και κοινωνικά τις συνθήκες μέσα στις οποίες αναπτυσσόταν η τέχνη στις δεκαετίες του 60 και του 70 τόσο στην Ελλάδα, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος στον Πανελλήνιο Συνδέσμο Δημοσιογράφων Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944 και πρόεδρος στην Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών «Α. Τάσσος».
Την περίοδο 1981 – 1985 διετέλεσε πρόεδρος και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου.
Έχει δημοσιεύσει ποικίλες μελέτες και άρθρα για κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και κυρίως για πολιτιστικά θέματα, ενώ έχει εκδώσει κατ’ αποκλειστικότητα τα Θεατρικά Άπαντα του Γιάννη Ρίτσου, με πλήρη σχολιασμό και τεκμηρίωση από τον ίδιο, στα «Παραλειπόμενα», που αφορούν στην εποχή και στην ζωή του Ρίτσου.
Όπως έχει γραφεί, ο Κώστας Νίτσος «θα μείνει στην ιστορία της δημοσιογραφίας ως εκείνος που ανέδειξε τον πολιτισμό σε θέμα πρώτου ενδιαφέροντος στον Τύπο».
Για την προσωπικότητα και την προσφορά του στη δημοσιογραφία του απονεμήθηκε το μετάλλιο «Ξενοφών», που αποτελεί την μεγαλύτερη τιμητική διάκριση της Ένωσης Συντακτών.
Έφυγε από τη ζωή στις 29.11.2015, σε ηλικία 95 ετών.
Το 2019 οι κληρονόμοι και κάτοχοι των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων, του αείμνηστου δημοσιογράφου, συγγραφέα και εκδότη, η σύζυγός του Έφη Ροδίτη-Νίτσου και η κόρη του Ελισσάβετ Νίτσου, διέθεσαν στο Πανεπιστήμιο Κρήτης μια πλήρη σειρά τευχών του ιστορικού περιοδικού «ΘΕΑΤΡΟ» που εξέδιδε ο Νίτσος από το 1961 έως το 1981, και το Αρχείο λημμάτων/αποκομμάτων ελληνικού και ξένου Τύπου (εφημερίδων, περιοδικών κλπ) τα οποία ο Νίτσος είχε επιμελώς συλλέξει, ταξινομήσει και διατηρήσει με τη συνδρομή της Έφης Ροδίτη-Νίτσου.
Παραχώρησαν επίσης στο ΠΚ την άδεια ψηφιοποίησης του υλικού, με σκοπό την προβολή και ελεύθερη διάθεσή του στο διαδίκτυο μέσω των ψηφιακών βιβλιοθηκών του, προς όφελος της έρευνας και της γνώσης, για προσωπική, εκπαιδευτική ή ερευνητική χρήση, μη κερδοσκοπικού / εμπορικού χαρακτήρα, στην Μνήμη του Κώστα Νίτσου και σε εκπλήρωση σχετικής επιθυμίας του για τη διάδοση του έργου του.