Ο λόγιος και ιστοριοδίφης Γ. Βλαχογιάννης γεννήθηκε στη Ναύπακτo το 1867 και πέθανε στην Αθήνα το 1945. Ξεκίνησε να σπουδάζει στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Λογοτεχνικές ήταν οι πρώτες του επιδόσεις. Δημοσιευμένες οι περισσότερες με το ψευδώνυμο Γιάννης Επαχτίτης, αποτελούν δείγματα γραφής ενός στρατευμένου δημοτικιστή. Πολύ σημαντική ήταν η εργασία του σαν ερευνητή, συλλέκτη και εκδότη παλαιών εγγράφων σχετικών με τη νεότερη ελληνική ιστορία. Επιλογή του ήταν να περισώσει κυρίως τις πηγές του Αγώνα του 1821. Στα 1907 δημοσίευσε τα Απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη, αφού πρώτα συνετέλεσε στην εύρεση του άγνωστου και μοναδικού χειρογράφου, το οποίο σήμερα και πάλι αγνοείται. Στα 1914 ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αναγνωρίζοντας την προσφορά του στην έρευνα του Νέου Ελληνισμού, ίδρυσε τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και του ανέθεσε τη διεύθυνσή τους. Από τη θέση αυτή ο Βλαχογιάννης παραιτήθηκε στα 1937.

Στα χρόνια της κατοχής ο Βλαχογιάννης συνδέθηκε με τον 'Αγγελο Παπακώστα, ο οποίος έγινε ο στενός συνεργάτης του στο βιβλιογραφικό και αρχειακό του έργο. Ιδιαίτερη ήταν η συμβολή του τελευταίου στην έκδοση του Καραϊσκάκη. Εργαζόμενος στο πολύτιμο αρχειακό υλικό του Βλαχογιάννη ο Παπακώστας απομνημόνευσε τον τρόπο εργασίας εκείνου και προσπάθησε να συνεχίσει τις αναζητήσεις του. Είναι άραγε τυχαίο πως από το δικό του αρχείο θα δημοσιευτούν αργότερα Τα Οράματα και Θάματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη; Εκτός από το αρχείο και η βιβλιοθήκη του Παπακώστα εμπεριέχει υλικό που προέρχεται από την βιβλιοθήκη Βλαχογιάννη, το οποίο προσαρτήθηκε σε αυτήν άλλοτε εν γνώσει του Βλαχογιάννη και άλλοτε εν αγνοία του.

«Ένα μισο-υπόγειο με τέσσερα δωμάτια γεμάτα, φίσκα ως το ταβάνι με βιβλία ιστορικά του Αγώνος και χειρόγραφα, πάνω σε ράφια. Αλλού πάλι, ντουλάπια με βιβλία , κι αλλού, ράφια σε σειρές π'αφίνανε στενά μονοπάτια, όσο για να περνάς. Χιλιάδες παλιοί τόμοι και σπουδαία χειρόγραφα του Καποδίστρια, του Υψηλάντη, του Μακρυγιάννη κι' άλλων συγκεντρωμένα και φυλαγμένα μ'αληθινή αγάπη, σε τετράγωνα τενεκεδένια κουτιά. Σε κάθε δωμάτιο, είχε κι από ένα τραπέζι με βιβλία καi φρέσκα χειρόγραφα.»

Κώστας Δημητριάδης, «Περί τα γεγονότα και τα ζητήματα.
Τελευταία συνομιλία με τον Γιάννη Βλαχογιάννη»,
Νέα Εστία, 437-438 (1-15/9-1945), 791.